Testy immunoenzymatyczne

Testy immunoenzymatyczne wykorzystują przeciwciała znakowane enzymami. Cząsteczki enzymu przyłączone są do cząsteczek immunoglobulin kowalencyjnie.
Do najczęściej stosowanych enzymów należy peroksydaza chrzanowa i zasadowa fosfataza.

Wynik testu odczytuje się na podstawie reakcji związanego z przeciwciałami enzymu z substratami, nadtlenkiem wodoru oraz chromogenem, substancją, która w wyniku tej reakcji utworzy barwny produkt. Techniki immunoenzymatyczne są czulsze od technik immonofluorescencyjnych

W przypadku użycia przeciwciał znakowanych peroksydazą chrzanową najczęściej chromogeny: DAB (tetrachlorodoworek 3,3-diaminobenzydyny), który daje brązowe zabarwienie lub AEC (3-amino-9-etylokarbazol), którego produkt reakcji z peroksydazą jest czerwony.

Testy immunoenzymatyczne bezpośrednie wykrywają przy pomocy znakowanych enzymatycznie przeciwciał określony antygen.
Testy immunoenzymatyczne pośrednie wykrywają przy pomocy znakowanych przeciwciał określony antygen, immunoglobuliny, które uprzednio związały się ze swoistym antygenem. Charakteryzują się większą czułością.

Test ELISA bezpośredni

Poszczególne etapy testu

Na szkiełko podstawowe nanosi się krętki kiły Treponema pallidum (krętki pochodzą z laboratorium)
Dodaje się surowicę pacjenta Jeśli surowica badanej osoby zawiera przeciwciała swoiste wobec krętków (tj. zaraziła się kilą), to przeciwciała zwiążą się z krętkami
Po przepłukaniu, dodaje się przeciwciała swoiste wobec ludzkich immunoglobulin. Przeciwciała te znakowane są barwnikiem flourescencyjnym.
Wynik pozytywny osoba zarażona	pod mikroskopem fluorescencyjnym obserwuje się fluoryzujące krętki
Wynik negatywny osoba nie jest zarazona	brak "świecenia"