Budowa prawidłowo wykształconego naskórka ludzkiego

Naskórek oddzielony jest od skóry właściwej błoną podstawną i składa się z kilku warstw. Komórki umiejscowione tuż nad błoną podstawną tworzą warstwę podstawną (stratum basale). Zawiera ona poza walcowatymi keratynocytami, także melanocyty, komórki Langerhansa oraz komórki Merkela. Warstwy położonej powyżej warstwy podstawnej określane są mianem warstw suprabazalnych.

Występujące w następnych kilku rzędach komórek połączenia międzykomórkowe w postaci desmosomów, nadają keratynocytom kolczasty wygląd, stąd też warstwa zlokalizowana nad podstawną określana jest mianem kolczystej (stratum spinosum). Strefa rozrodcza naskórka (stratum geriativum) - zdolna do podziałów mitotycznych - stanowi jedynie niewielki procent populacji komórek naskórka i obejmuje warstwę podstawną oraz część warstwy kolczystej.

W miarę różnicowania się keratynocytów zmienia się ich kształt - komórki oraz jądra komórkowe ulegają spłaszczeniu. Zmianom podlega także zawartość cytoplazmy oraz elementy cytoszkieletu. Warstwa ziarnista (stratum granulosum) obejmuje wrzecionowate keratynocyty, wypełnione silnie zasadochłonnymi ziarnistościami keratohialinowymi. W pełni zrogowaciała warstwa rogowa (stratum corneum) złożona jest z martwych, pozbawionych jądra komórek, które ulegają złuszczaniu.

Budowa prawidłowo wykształconego naskórka ludzkiego (wg Alberts i in., 1994).
Schemat przedstawia przekrój poprzeczny przez zdrowy naskórek ludzki.

| Wstęp | Postacie kliniczne i objawy | Uwarunkowania genetyczne | Czynniki etiologiczne | Zaburzenia opisane w łuszczycy |